Zomer 2020, onze eerste kennismaking met Tamara. Eerste indruk?

Waaw, wat een super mama moet zij wel niet zijn, de rust zelve!

Onze kinderwens was al een tijdje aanwezig en we kregen uit de omgeving de tip dat je je ook al preconceptueel kan laten bijstaan door een vroedvrouw.

Een kans die we meteen grepen, gezien het moeizame traject en de nood aan een dicht luisterend oor. Ze dacht mee wat voor ons de beste stappen konden zijn, de natuurlijke weg volgen, ondersteunen met voedingssupplementen, doorverwijzingen waar nodig.

In januari 2021 volgde een kortstondige zwangerschap, waarbij het niet mocht blijven duren. Ons eerste lichtpuntje. Er volgden veel verwarrende emoties, maar ook daarin werden we fantastisch opgevangen.

Mei 2021, wat, een positieve zwangerschapstest? Tamara was eerder op de hoogte dan onze familie. Onmiddellijk kwam ze langs om die eerste angsten vorm te geven en opnieuw te luisteren en ondersteunen. Allerlei tips werden gedeeld om de beruchte zwangerschapsmisselijkheid zoveel mogelijk op te vangen.

Al snel kwam de tweede topper onze living binnen wandelen van team Aesem, een jonge enthousiasteling, Ine, een energie waarbij vaak vonken ontstaan.

Elk met hun expertise, het perfecte duo als je het ons vraagt!

Op het einde van de zwangerschap volgden mijn man en ik de lessen “Hypnobirthing”.

Met een bang hart nam Jonas deel aan deze lessen. Hij zei dat ik hem goed liggen had en dat hij dacht dat er meer “prenatale kine’ aan te pas kwam. Hij was ook bang dat dergelijke lessen veel te zweverig zijn en in zijn ogen voor ‘hippies’. Al tijdens de eerste les zaten er koppels zoals hij en ik. Hij stond ervan versteld dat er ook koppels bij zaten voor hun tweede, of derde kindje, waarvan je zou denken dat zij al op de hoogte zijn van het reilen en zeilen van een geboorte. Dit laatste zorgde ervoor dat zijn ogen opengingen en hij het belang in zag van goede voorbereiding naar de geboorte toe. Goed geïnformeerd zijn, sterk in je schoenen staan, zelf je keuzes kunnen bepalen in geboorteverhaal…

De hypnobirthing is niet zweverig.  Je leert je eigen lijf kennen, je leert ontspannen door meditatie. De beruchte regenboogmeditatie speelde dagelijks voor het slapengaan. Je leert er ademhalingstechnieken, je leert er naar positieve geboorteverhalen luisteren; om met vertrouwen naar de geboorte toe te werken…

Je leert er zelf je eigen keuzes en klemtonen leggen…

Kortom: samen als partners bevallen als een baas !

28 december 2022, Ine kwam langs voor een algemene check up. Ze wist me al te vertellen dat ons klein ventje wellicht eerder zou zijn, gezien hij al mooi ingedaald was. Ze gokte dat hij vroeger zou zijn dan de uitgerekende datum 24 januari 2022.

30 december 2022, 4u ‘s nachts. Ik werd wakker met harde buiken, iets waar ik al vanaf 24 weken mee werd geconfronteerd en dus niet raar opkeek. Plots kregen deze harde buiken als maar meer ritme. Zou het kunnen? Zijn dit weeën? Ik paste meteen de rustige golfademhaling toe, om deze ongemakken op te vakken. Jonas bleef rustig slapen. Ik besefte dat dit toch nog zeer lang kon duren. Later timede ik toch even via de app van Aesem.

In de vroege ochtend stuurde ik ; berichtje naar Ine, of ze al met verlof was. Ze zei dat Tamara wel bereikbaar was. Ik ging even in bad en besefte dat de storm niet ging liggen eens ik in het water lag. Ik belde naar Tamara en halfuurtje later stond ze bij ons.

Ze stelde me gerust, keek even na maar gaf ons toch de boodschap dat het wellicht voor vandaag zou zijn. Traantjes volgden, angst, zo vroeg? Zal alles wel oké zijn?

De eerste ontsluiting was een feit.

Op 36 weken verwachtte het ziekenhuis dat je hen tijdig ging opzoeken. Zo zochten we ze in de namiddag al op. Maar zoals verwacht heb ik nog steeds last van het ‘witte jas effect’ waarbij mijn hartslag de lucht in gaat. Gevolg, alles lag stil. Ik bleef wel weeën hebben, maar het schoof niet en uren gingen voorbij. In de avond gingen we zelf nog even naar huis.

Rond 23u gingen we terug naar het ziekenhuis. Spannend, zou het nog 31 december zijn dat we ons kleintje ontmoeten of 1 januari? Al snel zagen we het vuurwerk vanuit ons verloskwartier. In de kamer gingen we aan de slag met alle tips

- Gedimd licht, enkel een zoutlampje

- Affirmaties

- Rustige meditatiemuziek

- Regenboogmeditatie

- Affirmaties uitgeprint en uitgehangen

- Partner die de rug masseert en ondersteunt

- Geen onnodige interventies

- Alles zo natuurlijk mogelijk

Vol vertrouwen, laat maar komen. De weeën kon ik blijvend opvangen.

Tot 4u ‘ s morgens, was er twijfel of ik het nog langer kon rekker, alles ging zo traag.

Zelfs zo vroeg in de morgen kon ik nog naar Tamara bellen en afstemmen met Nancy, de vroedvrouw in het ziekenhuis. Fantastisch gewoon.

Hup, vol vertrouwen werd er uiteindelijk gekozen om mijn water te breken.

Maar amaai, wat voor wee was dat?! HELP! Dit kan ik nooit !!

Gelukkig had Tamara er Jonas goed op gewezen wanneer hij er zou moeten staan als partner. Ze had hem verteld dat er een moment zou volgen waarop ik zou denken dat het niet meer zou lukken, dat bevallen me niet zou lukken, ze zei ‘onthou goed dat dat het moment is dat ze er bijna is, dat jullie zoontje geboren zal worden’.

Jonas kalmeerde me heel mooi op dat moment, zei dat ik naar mijn muziek diende te luisteren en ik dit écht wel kon, we er bijna waren. En hup in enkele geboorte-ademhalingen later, werd ons klein zoontje Jules geboren 

Ik herinner mij nog perfect het nummer die door mijn oortjes weergalmde, het kon niet mooier zijn ‘baby you can relax now’… (Shainia Noll)

Jules werd op mij gelegd, huid op huid, meteen zocht hij in een natuurlijke reflex de borst. Magisch kan het niet? Toch wel, de moment dat Jules in de armen van zijn papa lag, drong het allemaal tot me door. Wij, boelie en ik, zijn net mama en papa geworden. De start van een prachtige rollercoaster.

De eerste weken met Jules, waren zo mooi maar zo pittig.

Gelukkig hadden we een topteam aan ons zijde met alle tips voor de borstvoeding, de rust terugvinden, slaaptips, voedingstips, draagtips …

In geen woorden … Dank je wel , jullie zijn AESEM! ;)