Aesem ervaring door de ogen van een papa
Ik rolde in het Aesemverhaal door mijn vriendin die zo natuurlijk mogelijk wou bevallen en via via de weg naar het Koolskampse kwartet vond. Ik stond aanvankelijk wat sceptisch, maar gezien mijn vriendin de lastigste weg diende af te leggen, kon ik haar enkel maar bijstaan in haar keuzes.
In ons eerste contact merkten we een bepaalde welgekomendheid in een oase van rust. Beide kwamen we buiten met enerzijds een gevoel nieuwsgierigheid als anderzijds een aangewakkerd enthousiasme. De maanden erna leerden we alle vier de dames kennen en telkenmale merk je op dat, ook al heeft elke vroedvrouw haar eigen persoonlijkheid, de visie van Aesem door allemaal gedragen wordt. Het is een bepaalde attitude die vertrekt vanuit een positieve menselijkheid en een geruststellen waar dat nodig is. De drempel die ik aanvankelijk voelde, viel na de eerste afspraken heel snel weg.
Na 9 maand begon op een frisse aprildag de arbeid op gang te geraken. Panikeren hoefde niet, los van mijn ijzersterke vriendin, waren we heel goed voorbereid door Aesem. We wisten wat we wanneer moesten doen en door de goede voorbereiding was stress er langs geen kanten bij. In de laatste aanloop naar de bevalling word je door veel mensen aangesproken op eventuele zenuwen, maar eerlijk gezegd was dat bij ons het geval niet, en we kijken hiervoor naar het groepje van vier.
Mijn vriendin, en eerlijk gezegd ik ook, werden intensief begeleid door Gwendolien tijdens de arbeid, van begin tot einde. Ook al voelde het aan als een zot avontuur, we wisten dat we in goede handen waren. De aanwezigheid van Gwendolien zorgde ervoor dat alles stap per stap kon verlopen en dat er niets geforceerd moest worden. Door haar professionaliteit en toch een bepaalde vriendschappelijkheid die zij ons toonde, werd iets dat vaak gezien wordt als een helse rit, vooral een ervaring die ons altijd zal bijblijven en we nu nog steeds vaak op terugdenken. Door de aanpak van alle Aesemmadammen kon onze dochter geboren worden zoals mijn vriendin (en ondertussen mezelf ook) het voor ogen hadden: een intieme onderwaterbevalling met de vroedvrouw. Meer zelfs, ik had niet verwacht dat ik zo betrokken ging kunnen zijn in de zwangerschap van mijn vriendin, (je hoort vaak: ‘de man kan niet veel betekenen in die periode en vooral bij de bevalling’), toch voelde ik stapsgewijs dat dit kon, ok was en dat dit enkel maar het intense gebeuren ten goede kon komen.
Zonder twijfelen zou ik deze weg weer kiezen in de toekomst.
Ik kan het iedereen, die ervoor openstaat, aanraden; maar als partner moet je in mijn ogen het scepticisme volledig kunnen weglaten en carte blanche geven aan Aesem. Ik weet nu al dat ik de dames heel dankbaar ben en zal blijven!